Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

Στον θανατο του Μπακιρτζη στους Φουρνους

Τον Μαη  1947 ο παππους μου (μετα την Ικαρια και Σεριφο) εκτοπισμενος στην Σαντορινη

http://ellinikosemfilios.blogspot.gr/2012/01/h.html

Ελέχθη πως λίγο καιρό μετά τη διάλυση του Ε.Λ.Α.Σ. ο Ευριπίδης Μπακιρτζής μετέβη στην Αθήνα. Μόνιμη κατοικία δεν διέθετε στην πρωτεύουσα, γι αυτό και φιλοξενούνταν κατά καιρούς σε διάφορους φίλους. Τον Σεπτέμβριο του 1946 έλαβε φύλλο πορείας, βάσει του οποίου διατασσόταν να μεταβεί την 21η του τρέχοντος μηνός στην Ικαρία και συγκεκριμένα στον Άγιο Κήρυκο. Ο Μακεδόνας στρατιωτικός βρέθηκε σε απόγνωση, γιατί θα ξαναζούσε την πικρία της εξορίας. Λίγο καιρό πριν είχε αρνηθεί τις προτάσεις που του είχαν γίνει από πρόσωπα που σχετίζονταν με το οικογενειακό του περιβάλλον για αποχώρηση από την Ελλάδα και την ανάληψη εργασίας στο εξωτερικό. Έτσι, την 21η Σεπτεμβρίου συγκέντρωσε τα πράγματά του από την οικία του ιατρού Μικέ Παϊδούση, όπου διέμενε, και έφυγε για τον τόπο της εξορίας του. 
Το τέλος

Την 9η Μαΐου του 1947 ο Ευριπίδης Μπακιρτζής σηκώθηκε νωρίς και άρχισε να ετοιμάζεται για τον καθημερινό του περίπατο. Πρόσεχε ανέκαθεν τη φυσική του κατάσταση και γυμναζόταν σχεδόν καθημερινά. Κατά τις 9:00 ήρθε ένας συνεξόριστός του ονόματι Τάκης Μυτιληνιός να τον ενημερώσει για τα τρέχοντα πολιτικά δρώμενα που αφορούσαν το ενδεχόμενο της αμνηστίας, κτλ. Λίγο αργότερα και συγκεκριμένα στις 10:00 η ώρα ακριβώς είχαν περάσει οι φίλοι του να τον πάρουν για τον καθημερινό τους περίπατο. Ο ίδιος όμως είχε κοπεί στο ξύρισμα και τους έκανε νεύμα να προχωρήσουν, λέγοντας τους ότι θα τους προλάβαινε καθ’ οδόν. Περίπου όμως πέντε λεπτά μετά ακούστηκε πυροβολισμός από το σπίτι που διέμενε. Αστραπηδόν έτρεξαν προς τα ‘κει…Ο Μακεδόνας στρατιωτικός βρισκόταν νεκρός στο κρεβάτι του με μία σφαίρα στο λευκό του πουκάμισο. Ο «κόκκινος συνταγματάρχης», ο Στρατηγός του Ε.Λ.Α.Σ. Ευριπίδης Μπακιρτζής εκείτο νεκρός τρυπημένος με μία σφαίρα στην καρδία. Από εκείνο το σημείο και έπειτα το γεγονός έγινε προϊόν εκμετάλλευσης από πολλούς. Τα οξυμένα πάθη της εποχής, η ήττα της αριστεράς στο δεύτερο αντάρτικο και η συνακόλουθη διάχυση αντικομμουνιστικής νοοτροπίας στις τάξεις της ελληνικής κοινωνίας είχαν ως αποτέλεσμα την παραγωγή υπερπληθώρας αντιβρετανικών και αντιαμερικανικών λιβέλλων από την πλευρά της Αριστεράς. Από την άλλη ο φιλελεύθερος αστικός κόσμος υστέρησε σαφώς στον τομέα της προπαγάνδας, στον οποίο η Αριστερά επιδιδόταν ήδη από τα χρόνια του Μεσοπολέμου. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα ένα προς ένα, αφήνοντας τους αυτόπτες μάρτυρες να μιλήσουν.

Αμέσως μετά το άκουσμα του πυροβολισμού οι συνεξόριστοι του Μακεδόνα στρατιωτικού έτρεξαν στο σπίτι του για να διαπιστώσουν τι συνέβη. Τον βρήκαν ξαπλωμένο στο κρεβάτι. Ανακοίνωσαν το γεγονός στις αρμόδιες αρχές χωροφυλακής που βρίσκονταν στο νησί και επιφορτίστηκαν με τη φύλαξη του πτώματος. Το μεσημέρι το γεγονός μαθεύτηκε στον Άγιο Κήρυκο και ο ανθυπομοίραρχος Σερμόπουλος, που ως ο διευθυντής της υποδιοίκησης Χωροφυλακής της Ικαρίας ήταν ο καθ’ ύλην αρμόδιος για τη διαλεύκανση της υπόθεσης, μετέβη με το ίδιο καΐκι στους Φούρνους μαζί με τους Αναστάσιο Λάμπρου,
Κ. Παπαδογιάννη και Κ. Μουστεράκη, όλοι τους στρατιωτικοί και παλιοί φίλοι του Μπακιρτζή. Το νέο όμως διαδόθηκε αστραπιαία και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα μετά την αναχώρηση των αστυνομικών αρχών ο Παντελής Δαμακός, παλιός κομμουνιστής και μέλος της ΟΣΠΕ αποφάσισε και εκείνος να μεταβεί στον τόπο του εγκλήματος για να διαπιστώσει ο ίδιος τι είχε γίνει. Μαζί του πήγε και ο τ. Ειρηνοδίκης Χρήστος Θάνος.